maandag 1 maart 2010

VDB en Mbour

Onze verblijfplaats en repetitieruimte bevinden zich op de grens tussen Saly en Mbour. Op amper tachtig kilometer van Dakar. Met de auto doe je er toch gemiddeld drie uur over. Het is er superdruk en de weg lijkt gebombardeerd geweest te zijn en nooit meer hersteld. Mijnheer de president toch, dit is een belangrijke as van je infrastructuur voor je economie en je zit met ontelbare werkelozen. Waar wacht je op? Je slaat er twee vliegen mee in één klap!

Enfin, hier zeggen de inwoners dat ze bij Mbour horen, want Saly heeft een slechte reputatie: veel seks, drank en oplichterij. Onze landgenoot en gevallen wielergod Frank Vandenbroucke is er gestorven in een hotel. Mysterieus waren de omstandigheden en nog mysterieuzer was de Senegalese prostituee die erbij was …

Is het toeval dat wij hier zijn of zijn we Dag Allemaal-gewijs verzot op smeuïge verhalen? Nee, daar doen we niet aan mee, het is inderdaad stom toeval. Onze verblijfplaats lag al vast voor onze wielrenner er zijn laatste adem uitblies. Dat dit verhaal meegenomen wordt in de voorstelling kan, maar moet niet.

In ieder geval is dit één van de zovele verhalen over toerisme, prostitutie en gevallen engelen in Senegal. Talrijk zijn de jonge meisjes of jongens die een graantje willen meepikken in de attractieve toerisme-industrie door hun prachtig zwart en jong lichaam te verkopen aan geile, meestal veel te oude, uitgebluste westerlingen. Vaak, zoals Frank, uitgespuwd door hun land van herkomst. Die jonge felle Senegalezen worden hier antiquairs genoemd: ze verzamelen Westers antiek.

Arme Frank, hij had net als ik een missie. Waar is het misgelopen, wat zou ik van hem kunnen leren? Van de doping afblijven en mij niets aantrekken van de kleingeestige, onmachtige en jaloerse criticasters die je het leven soms zuur maken. Het zijn dikwijls net ornithologen: ze kennen veel over vogels maar kunnen niet vliegen.

Terug naar het Senegalese sekstoerisme. Is het een eerlijke vorm van tapijthandel, genre 'jij geeft me dit en ik geef je dat'? Of gaat het hier om uitbuiting in de schaduw van een arme, corrupte maatschappij? Ik vang verhalen op dat het vaak ouders zijn die ten einde raad en financieel aan de grond, hun kinderen uitsturen om aan te pappen met toeristen … Onverantwoord of pure overleving? Vele vragen waar ik met mijn missie een antwoord zal op trachten te vinden. Of sus ik enkel mijn geweten?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten