Wat een missie nodig heeft, is discipline en structuur. Ik heb een strak programma opgesteld: ‘s morgens van 9u tot 10u joggen we twee kilometer, doen we yoga, lenigheids- en krachtoefeningen. We houden dit na drie weken nog altijd vol. 'Als Obama en Sarkozy, nog twee mensen met een missie, iedere morgen kunnen joggen, kunnen wij dat ook', spreek ik mijn spelers toe.
Om negen uur stipt vertrekken we als een kudde op het strand, zonder iPod maar met live zang van de groep. Heerlijk, die jodium, die zon en die pijn. Af en toe komen we trainende en snuffelende Senegalezen tegen, toeristen en zwerfhonden.
Volledig in de geest van Béjart zijn we naast dans ook met yoga bezig, en dat wordt gesmaakt door de hele spelersploeg van zowel dansers als muzikanten. Weinig muzikanten van bij ons doen dat nog voor een productie. Maar Senegalezen zijn net als Romeinen: de esthetiek van het menselijke lichaam is geen detail. Naast hen voel ik me soms echter meer Louis de Funès dan danser.
Van 10u tot 13u werken we bijna aan één stuk door, creëren we choreografieën, theatrale scènes en stukjes muziektheater. We maken hierbij gebruik van hedendaagse en traditionele dansbewegingen (wat ook het onderscheid moge zijn), klassieke Westerse en Senegalese traditionele muziek en ritmes ... Wie nog niet is afgehaakt bij het lezen van deze blog, zal dat nu wellicht wel doen bij de opsomming van al ons materiaal. Zo duiken we in verschillende muziekstijlen en -dansen:
Van 13u tot 14 eten en rusten we, want dan is het heet. Tussen 17u en 19u worden choreografiëen dan weer herhaald en ingestudeerd, en dans- of dramaopdrachten voorbereid voor de dag erop.
En dat allemaal om een voorstelling te maken over de vijftigste verjaardag van Senegal en het verdriet van de Fransen, VDB, jong Senegalees artistiek geweld, Béjart en de Belgen ... Dat is ons strak programma, noodzakelijk voor het slagen van onze missie 'L'Afrique c'est chic'. Ze wordt totnogtoe door de hele ploeg, Senegalezen en Belgen, fantastich goed uitgevoerd. Dat belooft dus ....
Om negen uur stipt vertrekken we als een kudde op het strand, zonder iPod maar met live zang van de groep. Heerlijk, die jodium, die zon en die pijn. Af en toe komen we trainende en snuffelende Senegalezen tegen, toeristen en zwerfhonden.
Volledig in de geest van Béjart zijn we naast dans ook met yoga bezig, en dat wordt gesmaakt door de hele spelersploeg van zowel dansers als muzikanten. Weinig muzikanten van bij ons doen dat nog voor een productie. Maar Senegalezen zijn net als Romeinen: de esthetiek van het menselijke lichaam is geen detail. Naast hen voel ik me soms echter meer Louis de Funès dan danser.
Van 10u tot 13u werken we bijna aan één stuk door, creëren we choreografieën, theatrale scènes en stukjes muziektheater. We maken hierbij gebruik van hedendaagse en traditionele dansbewegingen (wat ook het onderscheid moge zijn), klassieke Westerse en Senegalese traditionele muziek en ritmes ... Wie nog niet is afgehaakt bij het lezen van deze blog, zal dat nu wellicht wel doen bij de opsomming van al ons materiaal. Zo duiken we in verschillende muziekstijlen en -dansen:
- Sabardansen, oorspronkelijk van de Wolof-etnie, de Barambaye en de Farwoudiar, de Leumbeldansen uit Dakar en omstreken en de Rambal uit Koalack.
- De Requiem van Mozart
- De Manochdans van de Balante-etnie (dat heb ik me alleszins laten wijsmaken) uit het zuiden van Senegal en Guinee Bissau. Manoch wordt ook de dievendans - 'la danse des voleurs de troupeaux' genoemd.
- Dido en Aeneas van Henry Purcell
- Verder nog bewerkingen van de Yella-dans op het Wangoritme van de Toucouleurs
- Senegalese antikoloniale liederen
- Dundunba (Senegal/Guinee conackry, Mandinge)
- Sorouba-ritmes en Lediengdans van de Djola uit de Casamance (Zuid-Senegal)
Van 13u tot 14 eten en rusten we, want dan is het heet. Tussen 17u en 19u worden choreografiëen dan weer herhaald en ingestudeerd, en dans- of dramaopdrachten voorbereid voor de dag erop.
En dat allemaal om een voorstelling te maken over de vijftigste verjaardag van Senegal en het verdriet van de Fransen, VDB, jong Senegalees artistiek geweld, Béjart en de Belgen ... Dat is ons strak programma, noodzakelijk voor het slagen van onze missie 'L'Afrique c'est chic'. Ze wordt totnogtoe door de hele ploeg, Senegalezen en Belgen, fantastich goed uitgevoerd. Dat belooft dus ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten